Als er in je leven iets gebeurt
dat zo groot is dat je verdriet er nauwelijks omheen kan,
namelijk je kind verliezen,
zullen onze handen jullie steunen om kracht te geven, 
zullen wij jullie vasthouden als je wankelt,

 dragen wij met jullie mee dat wat te zwaar is om alleen te dragen,
en geven wij jullie het vertrouwen dat je zelf meer kunt dan je denkt.

In alle rust staan we stil,
om kleine momenten
of grote avonturen te koesteren.
En om eindeloos aan te raken
wat te kostbaar en te lief is
om uit handen te geven.
We maken herinneringen,
die onvergetelijk, liefdevol, troostend en helend zullen zijn
zodat je ze in gedachte vast kunt pakken
op momenten van gemis.
En  verzamelen alles wat dierbaar is
om het hart te vullen met liefde
als je met lege handen verder moet.

Ieder kindje, klein of groot, 

we dragen ze in onze harten.
Ze lopen mee aan onze hand, 
ze zijn in onze gedachten, in ons doen en laten.
Hun namen fluisteren we voor ons uit, 
iedere dag, week, maand, jaar na jaar, 
een leven lang…