De Vlinderboom

De vlinderboom 

 Aan de andere kant van waar wij leven is een land waar vogels zingen, 

de zon altijd aan een blauwe hemel staat 

en de sterren ’s nachts sprookjesachtig schitteren. 

Het is het land waar kinderen wonen die niet bij ons konden blijven 

omdat ze te zwak waren om geboren te worden, 

of te ziek om te genezen. 
Die in een oorlog zijn gestorven of tijdens een ongeval, 

of die teveel verdriet en pijn hadden in hun hart. 

Al die kinderen, klein en groot, spelen en lachen nu samen, 

praten en zingen met elkaar en zijn erg gelukkig. 

Maar soms ook zien ze dat ze gemist worden door hun vader en moeder, 
door hun zusjes, broertjes, hun opa’s en oma’s 

en door iedereen die vaak aan hen denkt. 

Dan voelen ze de tranen en de pijn van binnen 

en willen ze even heel dicht bij hen zijn 
om te laten weten dat het goed met hen gaat. 

Daarom staat er midden in het land een vlinderboom. 

Groot en stevig met eindeloos veel takken, 

die vol zitten met prachtige vlinders in allerlei vormen en kleuren. 

Overdag zitten ze fladderend bij elkaar, 

en fluisteren ze zacht over wat ze gezien hebben op hun reizen. 

’s Nachts warmen ze zich aan de duizenden lichtjes die twinkelen in de takken. 

Ieder kind groot en klein heeft een eigen vlinder in de boom, 

die ze naar hier kunnen sturen om even een glimlach te toveren 
op het gezicht van degene die verdrietig is. 

Of die tijdens een zachte aanraking 
een tere boodschap fluistert van liefde en verlangen. 

Zo blijven ze eeuwig verbonden met elkaar. 
Zij daar en wij hier, 
onzichtbaar voor het oog, 
maar altijd voelbaar in ons hart.